Stanowisko dyspozytorskie - lata 60-te

Stanowisko dyspozytora w latach 60-tych XX w. Pulpit przeznaczony był do przyjmowania wezwań z numeru alarmowego (09) i przekazywania ich dalej do filii. Podłączone było do niego kilka linii telefonicznych oraz słuchawka telefoniczna do ich obsługi.
Projekt pulpitu (i zarazem całego systemu łączności) powstał w latach 1951-52, kiedy to przygotowano wstępna dokumentacje dla prototypu urządzeń łączności i sygnalizacji dla stacji Pogotowia Ratunkowego w Warszawie. W 1953 roku projekt zatwierdzono i rozpoczęto montaż instalacji, a w dniu 10 grudnia 1955 roku, po rocznej próbnej eksploatacji został oficjalnie oddany do użytku.
Na pulpicie było:

• osiem linii zgłoszeniowych do wezwań z miasta (Z1-Z8; czynnych 5, w rezerwie 3)
• linie bezpośrednie do filii pogotowia (F1-F10; czynnych 6, w rezerwie 3)
• przekaźnik "St. Lek" umożliwiający przekazanie rozmowy z każdej linii do starszego lekarza
• linia bezpośrednia służbowa "L.SŁ" 
• linia łącząca z centralą wewnętrzną "C.W."