ul. Poznańska 20/22 - 1958 r.

Powojenna rozbudowa centrali pogotowia o budynek "B" wzdłuż ulicy Poznańskiej. Stara centrala mieszcząca się w budynku "A" (od strony ul. Hożej) powoli przestawała wystarczać dla dynamicznie rozrastającego się w latach 50-tych Pogotowia Ratunkowego. W okresie 1948-1958 ilość świadczonych usług wzrosła niemal czterokrotnie (z 55 954 do 208 764). Tak duży wzrost spowodował podjęcie decyzji o rozbudowie z równoczesną adaptacją Hożej 56 do nowych warunków.
Na zdjęciu (wykonanym w 1958 roku) widać pierwsze wykopy pod fundamenty nowego budynku. Rozebrane zostały już stare przedwojenne garaże, a cały teren został uprzątnięty. Brak również sąsiedniego budynku przy Poznańskiej 24.

Sprinter - 2005 r.

Mercedes-Benz Sprinter z zabudową Autoformu.
Boisko AWF (przejęcie pacjenta od Lotnicze Pogotowie Ratunkowe )
1 września 2005 r.

Oddział IV-bis Żoliborz (2008 r.)

Oddział IV-bis Żoliborz (ul. Słowackiego 52/54)
Zespół R 43

Hoża 1993 r. - Ambulatorium

Pokój lekarzy dyżurnych - Leszno 52

Pierwsza "dyspozytornia" czyli pokój lekarzy dyżurnych Pogotowia Ratunkowego w Warszawie na początku XX w. (ul. Leszno 52; około 1907 r.). W początkowych latach funkcjonowania pogotowia (Towarzystwa Doraźnej Pomocy Lekarskiej w Warszawie) dyspozytorami byli lekarze pełniący dyżury w danym dniu. Średnio dziennie wyjeżdżano wtedy około 25 razy (wypadki w miejscach publicznych, fabrykach itp; pogotowie nie jeździło do zachorowań w domach).
Jak widać na zdjęciu, wyposażenie owej "dyspozytorni" było nader skromne (telefon i książka wezwań).

Hoża 1993 r.

Rok 1993. Wejście od strony podwórka.

Oddział Białołęka - Piekiełko

Oddział Białołęka - Piekiełko (ul. Dorodna 16)
Zespoły S01-101, P01-106.
2014 r.

Oddział Kołbiel

Najodleglejsza filia Pogotowia Ratunkowego w Warszawie i jej jedyny zespół P01-147.
Oddział Kołbiel (Nowa Wieś 4a).

Stanowisko dyspozytorskie - lata 60-te

Stanowisko dyspozytora w latach 60-tych XX w. Pulpit przeznaczony był do przyjmowania wezwań z numeru alarmowego (09) i przekazywania ich dalej do filii. Podłączone było do niego kilka linii telefonicznych oraz słuchawka telefoniczna do ich obsługi.
Projekt pulpitu (i zarazem całego systemu łączności) powstał w latach 1951-52, kiedy to przygotowano wstępna dokumentacje dla prototypu urządzeń łączności i sygnalizacji dla stacji Pogotowia Ratunkowego w Warszawie. W 1953 roku projekt zatwierdzono i rozpoczęto montaż instalacji, a w dniu 10 grudnia 1955 roku, po rocznej próbnej eksploatacji został oficjalnie oddany do użytku.
Na pulpicie było:

• osiem linii zgłoszeniowych do wezwań z miasta (Z1-Z8; czynnych 5, w rezerwie 3)
• linie bezpośrednie do filii pogotowia (F1-F10; czynnych 6, w rezerwie 3)
• przekaźnik "St. Lek" umożliwiający przekazanie rozmowy z każdej linii do starszego lekarza
• linia bezpośrednia służbowa "L.SŁ" 
• linia łącząca z centralą wewnętrzną "C.W."

Hoża nocą (2009 r.)

Nysa 522S

Pobieda M-20

Pobieda M-20 czyli pierwowzór Warszawy M-20 w roli sanitarki.
Kolumna Transportu Sanitarnego m. st. Warszawy. Lata 50-te.
Na zdjęciu widać jak "komfortowy" był system załadunku pacjenta do wnętrza karetki.

R 101 - ul. Świderska

R101 - Wypadek motocyklowy, ul. Świderska. Kwiecień 2009 rok.

CPR - 1995 r.

CPR w 1995 roku. Główny dyspozytor.